«Στα λιβάδια του Ιτάμου»

Του Ηλία Προβόπουλου
Είναι ένα αφιέρωμα στα λιβάδια του Ιτάμου, στη σειρά "Τα Λιβάδια του Ουρανού" που δημοσιεύτηκε την Κυριακή 26 Απριλίου στο Έθνος της Κυριακής. Ό φίλος μας ο Ηλίας Προβόπουλος μας προκαλεί να πάρουμε τον ανήφορο…

ΤΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

Ο Αμάραντος Καρδίτσας - παλιά το έλεγαν Μαστρογιάννη- ήταν κάποτε ένα χωριό της μεθορίου Ελλάδας και Τουρκίας και αυτό λίγο πολύ καθόρισε την εξέλιξή του καθώς στην κορυφή του ήταν η λεγόμενη κούλια (φυλάκιο) των Τούρκων φρουρών που ξεκαλοκαίριαζαν εκεί μέχρι το 1880 που απελευθερώθηκε η Θεσσαλία επιτηρώντας τις διαβάσεις τις οποίες χρησιμοποιούσαν οι Αγραφιώτες να κατεβαίνουν στον κάμπο αλλά και οι λογής παράνομοι και που μπαινόβγαιναν πότε στη μια χώρα και πότε στην άλλη.

Η παρουσία των Τούρκων φυλάκων όμως ουδόλως επηρέασε την βόσκηση των μικρών λιβαδιών από τους Μαστρογιαννίτες τσοπάνηδες. Σήμερα μετά την διάλυση σχεδόν της τοπικής κτηνοτροφίας τα λιβάδια του Αμαράντου είναι άδεια από κοπάδια αλλά η ανάδειξη του Ιτάμου ως ένα εξαιρετικό βουνό για πεζοπορία και ορειβασία κρατάει καθαρά τα μονοπάτια και είναι εύκολο για όλους να φτάσουν στην κορυφή με την εκπληκτική θέα.Ξεκινώντας από τον Αμάραντο, ο πεζοπόρος με νότια κατεύθυνση περνάει από το παλιό υδραγωγείο και μετά από έντονη ανηφορική πορεία 15 λεπτών φτάνει στο εξωκλήσι του Αη Γιάννη.

Από εκεί αρχίζει στην ουσία και το καλοδιατηρημένο μονοπάτι με σωστή σήμανση από τον ΕΟΣ Καρδίτσας (eoskarditsas. Blogspot.com - τηλ. 2241076781 & 6974397068) και μετά από μισή ώρα, αφού περάσει τη βρύση Ντούλαρη φθάνει στον αυχένα απ’ όπου φαίνεται η λίμνη Πλαστήρα. Από εκεί με ανατολική κατεύθυνση συναντά μια μεγάλη λάκα που λέγεται Κούλια (1.182 μέτρα) όπου ήταν το τούρκικο φυλάκιο και η οποία έχει γεμίσει τώρα έλατα και έχει εξαιρετική θέα προς το θεσσαλικό κάμπο.

Με νοτιοδυτική πορεία κατόπιν ανεβαίνει μια κατάφυτη από έλατα ράχη ως την κορυφή Κούρμος (1.264 μέτρα με τριγωνομετρικό σημείο). Από εκεί και πέρα η πορεία στην κορυφογραμμή πλέον είναι ένα πανόραμα με βόρεια τον κάμπο και στο βάθος τον Όλυμπο και τον Κίσσαβο ενώ νότια απλώνεται η θάλασσα από τις κορυφές των Αγράφων. Περνάμε από τα λιβάδια Παπαμιχάλη που παλιότερα ήταν καλλιεργημένα και αφού ανεβοκατεβούμε 4 – 5 φορές ακολουθώντας το ανάγλυφο της κορυφογραμμής και περάσουμε τη βάση της πρώτης κορυφής (1.489 μέτρα) την οποία αποφεύγουμε να ανέβουμε γιατί είναι πολύ βραχώδης και επικίνδυνη φτάνουμε στο διάσελο ανάμεσα στις δυο κορυφές και από εκεί μέσα σε ένα δεκάλεπτο με έντονη ανάβαση φτάνουμε στο τριγωνομετρικό της κορυφής του Ιτάμου (Τσιούκα για τους ντόπιους) στα 1.507 μέτρα.

Αυτό ήταν! Από εδώ η θέα είναι μοναδική προς τη λίμνη Πλαστήρα και προς όλο τον ορίζοντα. Όπου και να στρέψεις το βλέμμα παντού βλέπεις κορυφές. Το Καπροβούνι, τη Μάρτσα, τη Βουλγάρα, το Παπαδημήτρη στα νότια, το Σβώνη, τους Πέντε Πύργους, το Μπορλέρο και το Βουτσικάκι δυτικά, αλλά και πιο μακριά ανατολικά το Πήλιο, το Βελούχι ακόμα και τον Παρνασσό αν είναι καθαρή η ατμόσφαιρα. Από εκεί κατεβαίνουμε το διάσελο και σε μια ώρα περίπου φτάνουμε στο τέλος της διαδρομής, στην ιστορική βρύση του Ιτάμου όπου το 1944 οργανώθηκε το 2ο Πανθεσσαλικό Συνέδριο Εθνικής Αντίστασης.