ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΡΠΟΦΟΡΗΣΕΙ

Όταν η τοπική κοινωνία αναγκάζεται να παρακολουθεί, μέρες τώρα, τις παλινωδίες υποψηφίων που θα στελεχώσουν τα ψηφοδέλτια των κομμάτων, φαντάζει επικίνδυνο και αφελές να ασχολείται κανείς με την γέννηση και τις προσδοκίες του οικολογικού κινήματος στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.
Αν τον 20ό αιώνα ο σοσιαλισμός ήταν η Ιθάκη των ταπεινών και των περιφρονημένων, τον 21ο αιώνα εμφανίζεται μια νέα ιδεολογία περισσότερο πράσινη και οικολογική, μια εφικτή και «ήπια» ουτοπία που δεν θα προέλθει από αιματηρές κοινωνικές συγκρούσεις αλλά από μακροχρόνιους αγώνες και σταδιακή αλλαγή των ανθρώπινων συνειδήσεων.
Η Κρίση που προκλήθηκε από τον άγριο φιλελευθερισμό φαίνεται τόσο περίπλοκη και πολυδιάστατη που
αγγίζει από κάθε άποψη της ζωής. Μια κρίση που αναφέρεται στην υγεία του ανθρώπου, στο φυσικό περιβάλλον, στους πολιτικούς θεσμούς, στην οικονομία, στον πολιτισμό, στην ηθική και στις ανθρώπινες σχέσεις. Μια κρίση ίσως χωρίς προηγούμενο στην ελληνική κοινωνία.
Αξίες όπως η δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη, ή η ελευθερία που συκοφαντήθηκαν από κάθε είδους αυταρχικά καθεστώτα έπεσαν εύκολα θύματα ενός άγριου φιλελευθερισμού τύπου Ρίγκαν, Θάτσερ και σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τα οικολογικά και πράσινα κόμματα, παρά τις αδυναμίες τους, αποκτούν επιρροή και γίνονται ένας ξεχωριστός πολιτικός πόλος που διεμβολίζει την παραδοσιακή αντίθεση δεξιάς-αριστεράς και μετατρέπεται σε δυνητικό συναγωνιστή και σύμμαχο των παραδοσιακών προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη.
Τα οικολογικά και πράσινα κόμματα, μπορούν, υπό προϋποθέσεις, να αντικαταστήσουν την ιστορική αριστερά, που με τις ιδεοληψίες και τον αναποτελεσματικό αντικαπιταλισμό της αυτοπεριχαρακώνεται και απομακρύνεται από το σημερινό περιεχόμενο των άξιών της.
Η πολιτική οικολογία γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής όχι μόνο γιατί ασχολείται με το περιβάλλον αλλά γιατί είναι η δύναμη εκείνη που οραματίζεται μια διαφορετική κοινωνία. Η κοινωνία αυτή επιχειρεί υπέρβαση συνθέτοντας το στρατηγικό στόχο των θεσμών με το περιεχόμενο της πολιτικής ηθικής και εκεί είναι το περιβάλλον, πολιτισμός, κοινωνία, παιδεία, ειρήνη, πράσινη ανάπτυξη.
Η πολιτική οικολογία δεν χαρακτηρίζεται από ιδεολογικό δογματισμό και συνδυάζει λιγότερο ή περισσότερο επιτυχημένα τον ακτιβισμό με τις κυβερνητικές ευθύνες, τις μικρές μεταρρυθμίσεις με το όραμα. Και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να σπάσει την εικόνα ενός μονοθεματικού κινήματος που κάνει οικολογικό ‘’συνδικαλισμό’’ και να ανοιχτεί σε όλα τα μεγάλα προβλήματα μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε έντονη κρίση.
Αν όμως το οικολογικό κίνημα πέτυχε να ρίξει τεράστιες δέσμες οικολογικού φωτός σε ανυποψίαστους χώρους της κοινωνίας (πολιτικά κόμματα, συνδικάτα, εκκλησία, δικαστική εξουσία, κλπ.) το μεγάλο πρόβλημα βρίσκεται στην προσωπική επιλογή των πολιτών.
Ο αγώνας του οικολογικού κινήματος μοιάζει με την ανάπτυξη ενός δέντρου, και αν στην πατρίδα μας οι πρόσφατες Ευρωεκλογές ισοδυναμούσαν με το σύνθημα ‘’το δέντρο της οικολογίας έριξε ρίζες και κλαδιά’’, οι επικείμενες ισοδυναμούν με ένα ‘’επίσημο αρραβώνα των οικολογικών ιδεών με όλη την ελληνική κοινωνία’’ με διάρκεια, σφαιρική κουλτούρα, κοινωνική απήχηση, και δημιουργία πολιτικού οικολογικού πυρήνα σταθερής στράτευσης και κομματικού πατριωτισμού.
ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ – ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
ecogreentrik@hotmail.gr