Αντιπαραθέτοντας τον Οκτώβρη του 1940 στον Οκτώβρη του σήμερα

Ο κ τ ω β ρ ι α ν ό Α φ ι έ ρ ω μ α
Γράφει ο Πολίτης Βάιος Φασούλας.

Πέρασαν 69 χρόνια από το μεγάλο Έπος του ελληνικού λαού που διατράνωσε με το ανάστημα και τη λεβεντιά του ενάντια στις φασιστικές μεραρχίες του Μουσολίνι και του χιτλερικού άξονα χαρίζοντας χρυσές σελίδες στην ιστορία του τόπου μας. Πολλά ακούσαμε απ’ τους πατεράδες μας για το Έπος του Σαράντα και πολλοί από μας τα έκαναν ευαγγέλιο και μαξιλάρι. Και τέτοιες μέρες δεν είναι λίγοι εκείνοι που προσπαθούν να φανταστούν τον ελληνικό ηρωισμό, την αυταπάρνηση και την αγάπη για την πατρίδα των προγόνων μας και να τα αντιπαραθέτουν στο σήμερα, στο ξεκίνημα του νέου αιώνα και της νέας χιλιετίας...

Τα μηνύματα θα κυριαρχήσουν ανήμερα της μεγάλης γιορτής του Έθνους ή και ενωρίτερα, μηνύματα που τα ακούμε όλα αυτά τα χρόνια με την ίδια συγκίνηση, ενδιαφέρον και αγάπη για την πατρίδα. Οι απλοί άνθρωποι –όσοι ζουν ακόμη-, αναπολούν την εποχή του Πολέμου φέρνοντάς την στο σήμερα έτσι για να δουν κατά πόσο τα προαναφερόμενα ισχύουν στις μέρες μας.
Ο απόηχος του Σαράντα δεν θα σβήσει ποτέ. Ούτε οι κρότοι, ούτε οι καπνοί, ούτε η προσφυγιά, ούτε η πείνα και παν απ’ όλα η αναμόχλευση για τη δημιουργία αρνητικών προϋποθέσεων έτσι που οι Πόλεμοι, μεγάλοι ή μικροί να συνεχίζονται. Κι όλα αυτά μαζί συνθέτουν ένα καινούριο έπος. Ένα Έπος που χορταίνει την πείνα και που αφήνει αχόρταγη την ψυχή.
Μια μικρή αναφορά στα σημερινά δρώμενα θα μας δείξει πολλά αρνητικά σημάδια. Τα ’χουμε πει πολλές φορές τι παρουσιάζει η εποχή μας σήμερα κι έχουμε δυσκολίες, με τι λόγια να διατυπώσουμε το μήνυμά μας.
Ξεκινώντας απ’ την πείνα θα δούμε ότι και σήμερα υπάρχει. Και υπάρχει παντού όσο κι αν για μερικούς δεν φαίνεται. Οι «κλέφτες» όταν πάνε να κλέψουν για να φάνε μας τη δείχνουν. Τη δυστυχία μάς τη δείχνουν οι ορφανές μάνες όταν δολοφονούνται τα παιδιά τους σε ημέρες απόλυτης ειρήνης. Μια «ειρήνη» που διέπεται από ανασφάλεια όταν η αστυνομία και το κράτος δεν ξέρουν να κάνουν σωστά τη δουλειά της και επί πλέον όταν η πρώτη εμπλέκεται σε πολλές περίεργες υποθέσεις. Κι όλα αυτά σχετίζονται με το χρήμα· με το «μαύρο» δολοφονικό χρήμα. Μέσα σ’ αυτή την ανασφάλεια που έχει μετατρέψει την κοινωνία μας σε ζούγκλα, σκοτώνει ο ένας τον άλλον. Κλέβει ο ένας τον άλλο, αρπάζονται όμηροι, διεκδικούν τα ανεκδίκητα και ο Πολίτης προσπαθεί να αυτοαμυνθεί για να σώσει την ακεραιότητα και τα υπάρχοντά του. Και η καθημερινή πλέον έκβαση στο χώρο της Άνεργης νεολαίας (σήμερα «γαλάζια» κατά προτίμηση) μέσα στον Οκτώβρη του 2009, μεγαλώνει ακόμη περισσότερο. Άναρχο κράτος, αναρχία μ’ άλλα λόγια που δεν την προβάλλουν οι αναρχικοί αλλά οι «σύγχρονοι» τρομοκράτες.
Και οι τράπεζες, αχ αυτές οι τράπεζες! Οικονομικά, «αδύναμες» δε συμμετέχουν ούτε στην ανεργία, ούτε στην ακρίβεια, ούτε στη φτώχεια βοηθώντας λίγο να ανασάνουν οι Πολίτες μέχρι να φτάσει η στιγμή που μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών να τυπώνουμε στα σπίτια τα χρήματά μας. Το πολύμορφο έγκλημα έχει πάρει διαστάσεις και έχει αγκαλιάσει τα νέα παιδιά όπου παθιασμένα απ’ τους δέκτες της τηλεόρασης αναζητούν «δράση» και «ενέργεια» (άνεργοι είναι τι να κάνουν) την οποία βρίσκουν άνετα και με κάθε τρόπο την πραγματοποιούν. Και τα όπλα μπαινοβγαίνουν και ελεύθερα και απαγορευμένα και συχνά αλλάζουν χέρια. Και κατά «παράδοξο» τρόπο τα όπλα των αστυνομικών εκεί που πρέπει να εκπυρσοκροτούν, σιγούν. Εκεί που πρέπει οι χειροπέδες να ανοίγουν, κλείνουν. Για να αποκτά έτσι όλο το αστυνομικό σώμα την οργή και την κατάρα της κοινωνίας για τα οποία στο σύνολό τους (το απλό σώμα) δεν έχει ευθύνη. Και οι νέοι μας, στις τσέπες τους, στα κόρφια τους, στο σώμα τους, έχει επιβάλλει την εξουσία η σκόνη του θανάτου. Ένας θάνατος που προωθείται συστηματικά. Ένας πανάκριβος θάνατος που πνίγεται μέσα στο βρώμικο χρήμα. Παιδεραστία και πορνεία, μαστροποί που συλλαμβάνονται και αφήνονται ελεύθεροι, αθώα ανήλικα κορίτσια που μεταβάλλονται σε πόρνες Α! κατηγορίας που η κοινωνία μας δημιουργεί και αγωνίζεται να την πατάξει ή δεν… μπορεί να κάνει τίποτα. Για να δείχνει ο πολλαπλασιασμός στην περίπτωση των μαστροπών και των εκμεταλλευόμενων λευκών κορμιών και μια άλλη διάσταση· εκείνη του… θερμόαιμου έλληνα.
Οι παραταγμένες, εσκεμμένα ή μη στρατιές νέων ανέργων και η εγκατάλειψη του οικολογικού μας συστήματος, αποτελούν άκρως επικίνδυνες παραμέτρους και επιβάλλεται πάνω από κάθε άλλη πολιτική ενέργεια, να δοθεί προτεραιότητα. Τώρα. Για να μπορούμε να λέμε ότι κάτι κάνουμε για τα νέα παιδιά. Για να μπορούμε να γράψουμε και τον επόμενο Οκτώβρη. Είναι το μήνυμα που μας άφησαν οι πρόγονοί μας. Εκεί στα βουνά της Αλβανίας που άφησαν τα κορμιά τους για μια καλύτερη κοινωνία. Μια κοινωνία που εγκλωβίζεται καθημερινά σ’ ένα καινούριο Έπος. Στην κοινωνική αποδιοργάνωση, στην πολιτική αναρχία και στο πολύμορφο έγκλημα.
Χ ρ ό ν ι α Π ο λ λ ά
Ε.Ε.- Ελλάδα, Οκτώβριος 27 2009 http://www.fasoulas.de/ * pelasgos@fasoulas.de