Η Εκδρομή μας στις Μηλιές του Πηλίου.

Με μεγάλη επιτυχία έγινε την περασμένη Κυριακή η εκδρομή μας στο Πήλιο για να κάνουμε την βόλτα μας με τον θρυλικό «μουτζούρη», το τρενάκι του Εβαρίστο ντε Κίρικο.
Μαζευτήκαμε πρωί πρωί στο σταθμό της πόλης μας και αφού ξεναγηθήκαμε στο...

...εσωτερικό του μουσειακού βαγονιού, που σιγά σιγά με τη φροντίδα του συλλόγου μας παίρνει την τελική του μορφή, ξεκινήσαμε πενήντα ακριβώς μικροί και μεγάλοι, φίλοι και μέλη του συλλόγου, με πολύ ευχάριστο καιρό και με τελικό προορισμό το σταθμό των Άνω Λεχωνίων για να επιβιβαστούμε στον παραδοσιακό συρμό του Πηλίου.
Εκεί συναντήσαμε και πολλούς άλλους επιβάτες, Έλληνες και ξένους και όλοι μαζί γεμίσαμε τα τέσσερα βαγόνια του τρένου.
Το σφύριγμα της μηχανής έδωσε το σύνθημα για να ξεκινήσει το ταξίδι μέσα στο ανοιξιάτικο καταπράσινο τοπίο του Πηλίου. Καθώς το τρένο ανέβαινε χαϊδεύοντας τα κλαδιά των ελαιόδεντρων, το βλέμμα απλώνονταν στο γαλάζιο του Παγασητικού με τις πανέμορφες ακρογιαλιές του.
Περάσαμε την μεγάλη πέτρινη κοιλαδογέφυρα και πολλές άλλες μικρότερες και μετά από διαδρομή μισής ώρας σταθμεύσαμε στη στάση της Άνω Γατζέας για πορτοκαλάδα και νερό. Στο σημείο αυτό λειτουργεί και Μουσείο Ελιάς, που αρκετοί από τους επιβάτες το επισκέφθηκαν.
Μετά από λίγο το τρένο πήρε και πάλι τον ανήφορο, περάσαμε μέσα από το τούνελ και αμέσως χτύπησε ο συναγερμός και το τρένο ακινητοποιήθηκε. Έπρεπε να περιμένουμε ένα ζευγάρι τουριστών που είχε ξεχαστεί στο Μουσείο και μετά έτρεχε με τα πόδια για να μας προλάβει. Αφού πήραμε μαζί μας και τους χαμένους το ταξίδι συνεχίστηκε, με τους επιβάτες κρεμασμένους από τα ανοικτά παράθυρα να μην χορταίνουν να φωτογραφίζουν το τοπίο. Το τρένο περνώντας πάνω από τη μεγάλη μοναδική στον κόσμο καμπύλη σιδερένια γέφυρα μπήκε στις δωδεκάμισι το μεσημέρι στον τερματικό σταθμό των Μηλεών. Εκεί αφού φωτογραφίσαμε την αναστροφή της μηχανής πάνω στην περιστροφική πλάκα του σταθμού, πήραμε το ανηφορικό καλντερίμι για την πλατεία του χωριού. Ο πλάτανος της πλατείας μας χάρισε τη δροσερή του σκιά για να απολαύσουμε το μεσημεριανό μας.
Πολλοί από μας είχαν την ευκαιρία να επισκεφτούν και την πολύ αξιόλογη εκκλησία του χωριού με το μοναδικό τέμπλο, την περίτεχνη αγιογράφηση και την καταπληκτική της ακουστική, που την χρωστάει στα υπόγεια πηγάδια με νερό που έχει κάτω από το δάπεδό της και στα ενσωματωμένα στους εσωτερικούς της τρούλους πιθάρια.
Η κάθοδος ήταν εξίσου όμορφη με την άνοδο και τελικά αφού βγάλαμε και τις αναμνηστικές φωτογραφίες στα Άνω Λεχώνια φύγαμε για το Βόλο, όπου στην παραλία είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε τα μεγάλα ιστιοφόρα, που από πολλές χώρες κατέπλευσαν στο λιμάνι της πόλης για να ξεκινήσουν το αγωνιστικό ταξίδι τους για την Κωνσταντινούπολη και τη Βάρνα της Βουλγαρίας.
Ήταν η ώρα που το κοινό ελεύθερα ανέβαινε στα πλοία και βέβαια δεν αφήσαμε την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Και στο τέλος γίναμε μάρτυρες του απόπλου της Αργούς, του μοναδικού αυτού πλεούμενου που ναυπηγήθηκε όπως ακριβώς η αρχαία της πρόγονος μόνο με ξύλα και σκοινιά χωρίς δηλαδή μεταλλικά εξαρτήματα.
Με όλα αυτά τα ωραία πέρασε η ώρα και αναχωρήσαμε για τα Τρίκαλα όπου φτάσαμε στις εννέα και μισή το βράδυ με το μυαλό μας να ταξιδεύει από τώρα στην επόμενη εκδρομή μας που μάλλον θα είναι στο Ναύπλιο και την Επίδαυρο κατ’ απαίτηση των μελών και φίλων του Συλλόγου Φίλων Σιδηροδρόμου Τρικάλων.