Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

ΑΚΕΠ: ΚΡΑΤΙΣΜΟΣ, o κύριος εχθρός της επανάστασης

Ο Κρατισμός δεν καταργεί τον καπιταλισμό. Ο Φιλελευθερισμός, ο Κρατισμός και η Μικτή Οικονομία είναι οι τρείς βασικές μορφές οικονομικο-πολιτικής διεύθυνσης του καπιταλιστικού συστήματος. Ο Κρατισμός είναι η πιο απάνθρωπη εκδοχή λειτουργίας του καπιταλισμού. Ο Κρατισμός δεν...
...είναι το αίτημα της επανάστασης. Όσοι ονομάζουν τον Κρατισμό «σοσιαλισμό», οδηγούν τους λαούς σε αδιέξοδο.
Καπιταλισμός ονομάζεται το οικονομικο-κοινωνικό σύστημα της μισθωτής εργασίας. Η μισθωτή εργασία, σαν βασική και γενική μορφή της παραγωγής, είναι ιδίωμα του καπιταλισμού, το ουσιώδες γνώρισμά του, εκείνο που τον κάνει να ξεχωρίζει και να διαφέρει, η ειδοποιός διαφορά του απ’ όλα τα προηγούμενα οικονομικο-κοινωνικά συστήματα.
Ο κοινωνικός καταμερισμός της εργασίας, η εμπορευματική παραγωγή, η αγορά, το νόμισμα-χρήμα σαν μέσο ανταλλαγής, οι κοινωνικές τάξεις, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, η ατομική ιδιοποίηση της εργασίας των υπό εκμετάλλευση τάξεων, το Κράτος, η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, η κρατική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής…υπάρχουν βέβαια σαν κοινωνικές πραγματικότητες στον καπιταλισμό, υπήρξαν όμως σαν κοινωνικές πραγματικότητες και στα προηγούμενα ταξικά οικονομικοκοινωνικά συστήματα: ασιατικό, αρχαίο δουλοκτητικό, φεουδαρχικό. Ενώ, η μισθωτή εργασία –το ξανατονίζουμε- σαν βασική και γενική συνθήκη-μορφή της παραγωγής, υπάρχει σαν κοινωνική πραγματικότητα μόνο στον καπιταλισμό. Γι’ αυτό λέμε πως μια χώρα είναι ή έγινε καπιταλιστική, όταν η μισθωτή εργασία έχει διαδοθεί σε όλους, ή τουλάχιστον στους βασικούς, τομείς της υλικής παραγωγής της.
Σύμφωνα με τον μαρξισμό, αυτό που ορίζει το ποιοτικό χαρακτηριστικό κάθε κοινωνικού σχηματισμού του φυσικο-ιστορικού προτσές είναι η σχέση της συνένωσης των αντικειμενικών και υποκειμενικών όρων της εργασίας, είναι η σχέση των άμεσων παραγωγών προς τα μέσα παραγωγής στο προτσές της κοινωνικής παραγωγής.
Στον καπιταλιστικό κοινωνικό σχηματισμό, η σχέση της συνένωσης των αντικειμενικών και υποκειμενικών όρων της εργασίας καθορίζεται από τη συμμετοχή των υποκειμενικών όρων της εργασίας στο προτσές της κοινωνικής παραγωγής σαν μισθωτής εργασίας. Η μισθωτή εργασία προσδίδει στα μέσα παραγωγής, ανεξάρτητα από τις νομικές μορφές των σχέσεων ιδιοκτησίας που υποδύονται, τη μορφή του κεφάλαιου και ορίζει το ποιοτικό χαρακτηριστικό του καπιταλιστικού κοινωνικού σχηματισμού. Το κεφάλαιο, σταθερό –μεταβλητό, σαν παραγωγική σχέση, χωρίζει το προϊόν της εργασίας από την ίδια την εργασία κι αντιπαραθέτει τους αντικειμενικούς όρους της εργασίας στον υποκειμενικό παράγοντα, την εργατική δύναμη. Η μισθωτή εργασία αποτελεί τον ειδικό τρόπο απόσπασης υπερεργασίας (υπεραξίας) από τους άμεσους παραγωγούς στον καπιταλισμό, η δε ύπαρξη και αγοραπωλησία του εμπορεύματος εργατική δύναμη αποτελεί την ειδοποιό διαφορά του καπιταλισμού από την φεουδαρχία, την δουλεία κλπ. Επομένως, ένας κοινωνικός σχηματισμός είναι καπιταλιστικός όταν η μισθωτή εργασία δεν αποτελεί εξαίρεση και μια επικουρική λύση, αλλά είναι ο κανόνας και η βασική μορφή οργάνωσης όλων των τομέων και κλάδων της παραγωγής.
Επομένως, αυτό που κατέρρευσε στη Σοβιετική Ένωση είναι ο ανύπαρκτος σοσιαλισμός, ο κρατικός καπιταλισμός, η κομματική και κρατική απολυταρχία. Στη Σοβιετική Ένωση ποτέ δεν καταργήθηκε ο νόμος της υπεραξίας, ο νόμος της αξίας, το σύστημα της μισθωτής εργασίας, το εμπόρευμα εργατική δύναμη.
Αντώνης Π. Χάλαρης
συνέχεια... akep.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλώ τα σχόλια να γίνονται μόνον επώνυμα!