Ο κ. Φασούλας μεταφέρει σχόλια χρηστών του διαδικτύου.

Kύριε Χρήστο Μακρυγιάννη, Ανώτερε Αξιωματικέ ε.α., Πολιτευτή του ΛΑ.Ο.Σ (πώ πω ψάρωσα με όλους αυτούς τους τίτλους) να σας θυμήσω ότι ο ρατσισμός είναι ο πολιτισμός των ηλιθίων. Και ηλίθιοι ή φασίστες βρίσκονται και στον Ελληνικό στρατό και στο ΛΑΟΣ (κυρίως εκεί) και στην κοινωνία...

Αυτό όμως δε τους δίνει το δικαίωμα να διαμαρτύρονται αν λειτουργεί ένα σχολείο για μετανάστες γιατί κάθε χώρα είναι υποχρεωμένη να έχει σχολεία για αλλοδαπούς μαθητές. Και όχι μόνο σχολεία αλλά και τόπους λατρείας της θρησκείας τους. Αγαπητέ κύριε πολιτευτά: Υπάρχει μια αθόρυβη, αλλά ορατή δια γυμνού οφθαλμού στρατικοποίηση των δυτικών κοινωνιών, μια διαρκής παρουσία του πανοπτικού ως εξουσιαστικού μηχανισμού άμεσου ελέγχου. Μια διεύρυνση της αστυνομικής δικαιοδοσίας σόλο και ευρύτερο φάσμα δραστηριοτήτων. Με έμφαση στην τρομοκρατία και το μεταναστευτικό εκδηλώνεται μια νομοθετική παρέμβαση διάλυσης των όποιων δικαιωμάτων απόκλισης ανεχόταν η εξουσία. Στο στόχαστρο μπαίνει κάθε εχθρός της κυρίαρχης σκέψης του δυτικού πολιτισμού. Ο ρατσισμός, είναι εγγενές στοιχείο της δυτικής σκέψης, έχει πάρα πολλές διαστάσεις, και η εξάλειψή του προϋποθέτει στόχο σύγκρουσης τόσο με τους κρατικούς μηχανισμούς όσο και με το σύνολο μιας καθεστωτικής λογικής και του μονοδιάστατου τρόπου σκέψης. Οι μετανάστες οι οποίοι έχουν φύγει από τις εστίες τους, τις περισσότερες φορές κάτω από βάρβαρες συνθήκες, βρίσκονται στις χώρες υποδοχής χωρίς δυνατότητα ελέγχου των όρων ζωής που τους επιβάλλονται. Στελεχώνουν την κατώτατη βαθμίδα της αγοράς εργασίας και αποδέχονται τον χαρακτηρισμό της ρευστής μάζας που "ρίχνει τον πληθωρισμό" γιατί: «τίποτα δεν μπορεί να είναι χειρότερο από τη ζωή στο Ιράκ, το Αφγανιστάν ή την Αλβανία». Η απάντηση της αριστεράς σε όλα αυτά δεν μπορεί να είναι ούτε ο «καλός» εθνικισμός, ούτε ο «ευπρεπής» κοσμοπολιτισμός, αλλά ο κομμουνιστικός διεθνισμός. Ο αστικός και μικροαστικός εθνικισμός πασχίζει να διατηρήσει την οικονομική, πολιτική, πολιτισμική, γλωσσική κ.ο.κ. ξεχωριστή οντότητα του έθνους, ακόμα και στην περίπτωση που αυτή η ξεχωριστή οντότητα αντιφάσκει με την νομοτελή πορεία της ιστορίας. Ο αστικός κοσμοπολιτισμός είναι η ιδεολογία της δημιουργίας και τελειοποίησης του παγκόσμιου κεφαλαιοκρατικού συστήματος, ενός συστήματος το οποίο εδράζεται στην καταπίεση και στην εκμετάλλευση της πλειονότητας του παγκόσμιου πληθυσμού. Ο κομμουνιστικός διεθνισμός, δεν έχει την παραμικρή σχέση με την φιλανθρωπία του αφηρημένου ανθρωπισμού. Δεν συρρικνώνει τον αγώνα του στον στενό θεσμολάγνο ορίζοντα των δικαιωμάτων και της ισονομίας εντός του συστήματος (χωρίς να υποτιμά και αυτές τις διεκδικήσεις). Αποσκοπεί στη δημιουργία της αταξικής ενοποιημένης ανθρωπότητας, ενός συστήματος ελεύθερου από κάθε καταπίεση και εκμετάλλευση, ενός συστήματος στο οποίο η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός θα αποτελεί όρο της ελεύθερης ανάπτυξης όλων, διατηρώντας σε μετασχηματισμένη μορφή, ότι πολύτιμο υπήρξε στην ιστορία. Ο αστικός κοσμοπολιτισμός, ακόμα και εάν αυτοπροβάλλεται ως αξίωση λεπτεπίλεπτης υπερεθνικής θεσμικής ρύθμισης του συστήματος στο επίπεδο των περιφερειακών ολοκληρώσεων είτε σε παγκόσμια κλίμακα, είναι η ιδεολογία της ιδιοτέλειας, η ιδεολογία της βίας επί εθνών και λαών εκ μέρους των ιμπεριαλιστικών χωρών και του σημερινού κύριου φορέα του παγκόσμιου κεφαλαίου – των πολυεθνικών εταιριών, που προσεταιρίζονται τις ελίτ και τις πολιτικές ηγεσίες των χωρών, εθνών και λαών που υφίστανται την καταπίεση και την εκμετάλλευση. Ο διεθνισμός είναι η ιδεολογία του συνειδητού αγώνα υπέρ των θεμελιωδών συμφερόντων εκείνων που υφίστανται την καταπίεση και την εκμετάλλευση σ’ όλο τον κόσμο. Για την αριστερά δεν έχει λοιπόν σημασία η εθνική προέλευση του καθ’ ενός, αλλά το εάν, κατά πόσο και με τι τρόπο συγκαταλέγονται οι μεν, είτε οι δε εκπρόσωποι του κάθε έθνους στους καταπιεστές ή στους καταπιεζόμενους, σε αυτούς που καρπώνονται, είτε σε αυτούς που υφίστανται την εκμετάλλευση. Επομένως, είναι εγγύτερος προς τον καταπιεσμένο έλληνα ο καταπιεσμένος αλλοδαπός, που υφίσταται την εκμετάλλευση εξίσου ή και παραπάνω, απ’ ότι είναι ο «δικός μας», ο έλληνας καταπιεστής και εκμεταλλευτής. Σε αντιδιαστολή με τον αστικό κοσμοπολιτισμό, που ισοπεδώνει άρδην κάθε τι το εθνικό, ότι προσιδιάζει στο δεδομένο λαό, και σε αντιδιαστολή με τον εθνικισμό, που επιδιώκει να διατηρήσει άκριτα κάθε τι το εθνικό, κάθε τι το ιδιότυπο για το δεδομένο λαό, οι πραγματικοί διεθνιστές, επιδιώκουν –χωρίς βία ή και με τη βία αν χρειαστεί – να διατηρήσουν από το κάθε έθνος και από τον κάθε λαό, ότι δεν αντιφάσκει στη νομοτελή πορεία της ιστορίας, ότι διατηρεί τη σημασία του για την οικοδόμηση ενός κόσμου χωρίς το διχασμό μεταξύ καταπιεστών και καταπιεζόμενων, όλα εκείνα που καθιστούν εφικτή μια κοινωνία, όπου η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός θα αποτελεί τον όρο της ελεύθερης ανάπτυξης όλων. Σε όλους δε εκείνους που ηλιθίως "μασουλάνε" τη χειμαρρώδη ξενοφοβία των τηλεοπτικών καναλιών και των πολιτικών ταγών, πολιτευτάδων και καραβανάδων, να θυμίσουμε τα λόγια του ΜΠΡΕΧΤ, λίγο μετά την ήττα του ναζιστικού φιδιού: Και σεις, να μάθετε να βλέπετε και όχι να χαζεύετε... Αυτό το τέρας, μια φορά κόντεψε να κυβερνήσει τον κόσμο. Οι λαοί είχαν ναρκωθεί, αλλά ας μη βιαστούμε να τραγουδήσουμε τη νίκη. Η ΚΟΙΛΙΑ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΓΟΝΙΜΗ

Ο Πολίτης Βάϊος Φασούλας